จรล่ำ, จรหล่ำ หมายถึง [จอระหฺล่ำ] (กลอน) ก. เที่ยวไปนาน, ไปช้า, เช่น ในเมื่อชีชูชกเถ้ามหลกอการไปแวนนานจรล่ำแล. (ม. คำหลวง ชูชก), เท่าว่าทางไกลจรล่ำ วันนี้ค่ำสองนางเมือ. (ลอ.), คิดใดคืนมาค่ำ อยู่จรหล่ำต่อกลางคืน. (ม. คำหลวง มัทรี).
[จอระ-] (กลอน) ก. เที่ยวไปไกล, ลอยไป, เช่น เหลียวแลทางจรลิ่วเหลียวแลทิวเทินป่า. (ลอ).
[จอระ-] (กลอน) ก. เดินเยื้องกราย.
[จอระ-] (กลอน) ก. เที่ยวไปตามทาง, เที่ยวกลิ้งอยู่, เที่ยวกองอยู่.
[จอน] ดู จอน ๒.
[จะรก] น. ผู้เที่ยวไป, ผู้เดินไป. (ป., ส.).
[จะระแกฺว่ง] (กลอน) ก. แกว่ง.
[จะระ-] (กลอน) ก. คั่ง.